سخت است می دانم!
آرام و قرار نداری، می دانم!
کوله بار نخواستن هایت سنگین شده
شانه های تحملت درد گرفته
می دانم!
اما روزنه های کوچک را فراموش نکن
فرصت ها ی طلایی در چند قدمی تو ندای بودن سر داده اند
تو از تبار آینده ای
آینده ای سرشار از لحظه های شادی
این را به خاطر بسپار!
دست های مهربانش یاری ات می کنند
و تو، لبخند خواهی زد… می دانم

نوشته شده در سه شنبه 90/8/3ساعت 9:57 صبح توسط مرجان جان نظرات ( ) | |